VEDA

An-Tin-Ji. Więcej niż sport, więcej niż miłość.
Walter Hofer

Po prawie trzydziestu latach w roli dyrektora Pucharu Świata FIS w skokach narciarskich, kiedy przeszedł na emeryturę, Walter Hofer zaskoczył chyba wszystkich – nie opublikował wspomnień czy dziennika, nie dał się namówić na wywiad-rzekę przez któregoś z czołowych dziennikarzy sportowych. Napisał i wydał powieść, w dodatku romans – jest tu wszystko, czego potrzeba: ciekawie zarysowani główni bohaterowie, ich dramatyczne losy z happy-endem w wypadku jednego z nich i wielką niewiadomą co do losów drugiego, dynamiczne tło akcji, w dodatku bardzo współczesne, bliskie wielu kibicom skoków i sportu w ogóle. Do tego – wątek polski, który z pewnością zyska uznanie czytelników nad Wisłą.
Kibiców skoków narciarskich dodatkowo zainteresują kulisy tej dyscypliny, które autor zręcznie wplótł w główny wątek powieści. Za dyrekcji Hofera wiele się w skokach narciarskich zmieniło. Z niszowej sportowej rywalizacji górali całego świata, przyciągającej wyłącznie pasjonatów, skoki stały się pierwszorzędnym profesjonalnym widowiskiem gromadzącym przed ekranami telewizorów i komputerów miliony ludzi na całym świecie. Jak do tego doszło, a raczej, co musiało się wydarzyć, aby media przyznały skokom swoje prime times, autor ujawnia właśnie tutaj, w tej książce. W zasadzie odsłaniając rąbek, bo kto jednak powiedział, że sławny menadżer sportu nie opublikuje kiedyś prawdziwych wspomnień?

WALTER HOFER (ur. 1955), były piłkarz w rodzinnym Seeboden, masażysta i trener w Austriackim Związku Narciarskim oraz drugi trener reprezentacji Niemiec. W latach 1992-2020 na stanowisku dyrektora Pucharu Świata FIS w skokach narciarskich. Ten okres to nie tylko mistrzowskie osiągnięcia takich wybitnych zawodników jak Jens Wleißflog, Martin Schmitt i Sven Hannawald, Andreas Goldberger, Thomas Morgenstern i Gregor Schlierenzauer, Adam Małysz i Kamil Stoch, Tommy Ingebrigtsen i Björn Einar Romören, Simon Ammann i Janne Ahonen, Masahiko Harada, Kazuyoshi Funaki i Noriaki Kasai oraz wielu innych, to także okres wielkich zmian w przepisach, które przyczyniły się do uczynienia skoków narciarskich sportem bardziej zrozumiałym i sprawiedliwym, a także zdecydowanie bardziej medialnym.

Nietuzinkowi mieszkańcy Warszawy
Opowieści warszawskiej przewodniczki
Ewa Sztompke

Znana warszawska przewodniczka zaprasza swoich czytelników do udziału w literackich spacerach po dawnej Warszawie. Jest ich w tym tomie dokładnie trzydzieści, a każdy poświęcony innej wyjątkowej, nieszablonowej, czasem dziwacznej postaci z grona mieszkańców naszej ukochanej stolicy na przestrzeni całych jej dziejów, także kiedy stolicą Polski jeszcze nie była.
Ewa Sztompke kreśli sylwetki postaci niesamowitych, zasłużonych, a także osobliwych, prawdziwych oryginałów, których życie wśród współczesnych im warszawiaków stanowiło temat rozmów czy zwyczajnych plotek, było okazją do anegdot, powodem oburzenia lub podziwu. Wiele z nich znajdujemy na najlepszych kartach historii naszego narodu. Autorka jest mistrzynią opowiadania, kultywuje najlepsze tradycje gawęd, które w czasach, kiedy nie było telewizji i internetu przyciągały naszych przodków do kręgu wokół ogniska czy na miękki dywan przy kominku. Znacie? To posłuchajcie… W tym wypadku – poczytajcie!

Ewa Sztompke − licencjonowana przewodniczka po Warszawie, pilotka wycieczek, autorka bloga WawaManiak. Od wielu lat związana z turystyką miejską. Wielbicielka Warszawy, po której z pasją oprowadza turystów, dzieląc się z nimi wiedzą o swoim mieście. Opowiada zarówno o zabytkach i historii Warszawy, jak i o ludziach, którzy tę historię tworzyli. Pokazuje miasto od nieco innej strony. Obok dobrze znanych staromiejskich ulic, Łazienek czy Wilanowa zabiera turystów również w praskie zaułki, zapomniane rewiry Śródmieścia, Woli, Żoliborza. Profesjonalizm przewodnicki łączy z anegdotą i humorem.

Przejaśnienia
Łukasz Nicpan

"Przejaśnienia" Łukasza Nicpana są nie tyle zbiorem wierszy, co starannie przemyślaną, poetycką książką, zwieńczającą ostatni okres twórczości puszczańskiego poety. Jej szerokim tematem jest uniwersum doświadczeń współczesnego człowieka. Od naukowych rewelacji z kosmosu, poprzez historię naszej planety, religię, dziedzictwo kultury, traumy "przygnębiającego stulecia", aż po najnowsze telewizyjne przekazy i cyfrowe gadżety w rękach młodzieży.

Może wydawać się czasem, że przy użyciu jakichś czułych anten autor potrafi odbierać promieniowanie tła naszej cywilizacji. Czarnoleski stoicyzm i łagodna, bliska Miłoszowej ironia metafizyczna, pozwala mu zarazem utrzymać równowagę między poczuciem absurdu i rozpaczą, a chwilami olśniewającego zachwytu, między brakiem metafizycznych złudzeń, a nienasyconym pragnieniem nieskończoności. Chroni zarówno przed sentymentalizmem łatwych nadziei, jak i popadaniem w eschatologiczną grozę. Tu precyzyjnym instrumentem analizy kondycji ludzkiej jest siła poetyckiej wyobraźni. Nowe spojrzenie, na sytuacje wydawałoby się zgodne z naturą rzeczy i oczywiste, pozwala dostrzec ich głębsze, ukryte znaczenia i dojmującą niekiedy symbolikę.

Jest to poezja jasna, przystępna, którą czyta się jednym tchem. W warstwie narracyjnej bliska mowy potoczne. Łącząca żywą obrazowość, mistrzowski wybór artystycznych środków z kunsztem współczesnej formy, a nawet muzycznością".

Henryk Sienkiewicz. Życie na walizkach
Jolanta Sztachelska

Pierwszy bogato ilustrowany album biograficzny, który poprzez pryzmat "życia na walizkach" przybliża postać Henryka Sienkiewicza – podróżnika. Podróż naznaczyła jego biografię i nadała jej niezwykły koloryt. Urodzony na Podlasiu w skromnej rodzinie szlacheckiej odbył wojaże, o jakich inni tylko marzyli – był w Ameryce, w Afryce, w Azji (Turcja), w Europie Zachodniej czuł się jak u siebie. Był w pełnym tego słowa znaczeniu Polakiem i Europejczykiem, a jego życiorys mógłby stanowić podstawę scenariusza filmowego lub powieści.

Na kartach albumu słowem i obrazem opowiedziane zostało to niezwykłe życie i ta Sienkiewicza pasja do podróży. Gdy wejrzeć w jego biografię to okazuje się, iż właściwie ciągle jest w drodze, to gdzieś wyjeżdża, to skądś wraca. W podróży pisze i obmyśla nowe tematy, nadsyła korespondencje do prasy krajowej, pisze do wielu przyjaciół. Skala tego podróżowania jest tak intensywna, że może zdumiewać.

Imponujący jest szlak podróży Sienkiewicza: w 1876 roku wyjechał przez Anglię do Ameryki Północnej. W 1878 roku wrócił do Europy. Zatrzymał się w Londynie, po czym przez rok przebywał w Paryżu. Odwiedził też Włochy. Od 1880 roku – towarzysząc żonie – pisarz corocznie wyjeżdżał za granicę. Po jej śmierci jeździł nadal do uzdrowisk austriackich, włoskich i francuskich. W 1886 roku wyprawił się przez Bukareszt i Warnę do Konstantynopola, Aten, Neapolu i Rzymu, a w 1888 – do Hiszpanii. Z końcem 1890 roku wyruszył na wyprawę do Afryki. Ostatnim celem podróży była Szwajcaria, z której już nie powrócił.

Sienkiewicz – podróżnik to ktoś oddany swojemu krajowi, zatroskany przedłużającym się stanem niewoli, ale też znakomicie orientujący się w sprawach światowych. Sukcesy literackie, które osiągnął w Europie i na świecie, zbudowały jego pozycję – tego nie doświadczył ani przed nim, ani po nim żaden inny polski pisarz. Album ukazuje czytelnikom, zwłaszcza młodemu pokoleniu, w nowatorski i atrakcyjny wizualnie sposób postać Henryka Sienkiewicza, w dużej mierze przełamując stereotypowe widzenie wielkiego Polaka i pisarza.

Autorka, prof. Jolanta Sztachelska to wytrawny znawca życia i twórczości polskiego noblisty. Jej dorobek naukowy i publikacyjny jest przebogaty, zajmuje się od ponad 20 lat studiami nad Sienkiewiczem. Wydawnictwo VEDA specjalizuje się w publikacjach albumowych, przykłada szczególną wagę do doboru materiału ikonograficznego i jego związku z narracją pisaną.

Album zawiera unikatowy materiał ilustracyjny z epoki – zdjęcia amerykańskiego podróżnika Johna Lawsona Stoddarda, który zjeździł cztery kontynenty i uwieczniał świat końca XIX wieku. Świat widziany oczyma Sienkiewicza. Europa, Ameryka, Afryka, Azja (Bliski Wschód) na zjawiskowych zdjęciach utrwalających miejsca, które odwiedzał Sienkiewicz (Londyn, Paryż, Nowy York, Wenecja, Ateny, Madryt). Wydawca zamieszcza także materiały ikonograficzne pochodzące z innych źródeł, staranie dobrane zdjęcia, grafiki i mapy: panoramy miast, zdjęcia rodzajowe, konterfekty noblisty, fotografie jego bliskich i przyjaciół, plany i mapy regionów, krajów i miast które odwiedzał Sienkiewicz, winiety czasopism, w których publikował. Album zawiera także zdjęcia wykonane przez pisarza w trakcie podróży do Afryki.

Partnerem wydania albumu jest Muzeum Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej.

Album adresowany jest do szerokiego kręgu czytelników, w tym do młodzieży szkolnej, powinien być dostępny w każdej szkolnej bibliotece. Może stanowić także znakomity prezent dla uczniów wyższych klas szkół podstawowych i szkół licealnych, z okazji rocznic, uroczystości i promocji. Cena detaliczna 69 zł, cena specjalna wydawcy dla szkół i bibliotek 39 zł.

Zamówienia: biuro@veda.com.pl. Kontakt: veda.com.pl

Dr hab. Jolanta Sztachelska, prof. Uniwersytetu w Białymstoku, Kierownik Zakładu Pozytywizmu i Młodej Polski. Członek ZLP, Towarzystwa im. A. Mickiewicza, Towarzystwa Kultury Teatralnej, Towarzystwa Przyjaciół Języka. Do jej głównych kręgów zainteresowań badawczych należy postać i twórczość Henryka Sienkiewicza. Jest autorką wielu publikacji na ten temat, uczestniczy w programach badawczych dotyczących pisarza. Studia sienkiewiczowskie jej autorstwa publikowane były w licznych książkach i czasopismach (m.in. Reporteryje i reportaże. Dokumentarne tradycje prozy polskiej w 2 pol. i na początku 20 w., 1997; Czar i zaklęcie Sienkiewicza, 2003; Zabijanie klasyków, 2015; Mity sienkiewiczowskie, 2017; Zabijanie klasyków. Casus: Sienkiewicz, w: "Przegląd Humanistyczny" 2011, nr 5; "Legiony" Henryka Sienkiewicza – powieść nieznana, w: "Wiek XIX". Rocznik TL im. A. Mickiewicza, 2014) oraz w pracach zbiorowych (np. Beatrycze i inne. Mity kobiet w męskim świecie Sienkiewicza, w: "Beatrycze i inne", red. G. Borkowska, L. Wiśniewska, Gdańsk 2010; Dwie legendy Sienkiewicza, w: "Sienkiewicz w kulturze polskiej", red. K. Stępnik, T. Bujnicki, 2007). Jest redaktorem lub współredaktorem m.in.: Metamorfozy podróży. Kultura i tożsamość, pod red. J. Sztachelskiej, 2012; Metamorphoses of Travel Writing. Across Theories, Genres, Centuries and Literary Tradition, ed. by. G. Moroz, J. Sztachelska, 2010, Children studies jako perspektywa interpretacyjna, pod red. J. Sztachelskiej i K. Szymborskiej, 2013.

Wybrane przykładowe strony rozkładowe albumu:

- Spis treści strony 6-7


- Strony 8-9


- Strony 20-21


- Strony 24-25


- Strony 50-51


- Strony 56-57


- Strony 60-61


- Strony 122-123

W Warszawie. Odkrywanie miasta
Mirosław Sznajder

Mirosław Sznajder powraca do Warszawy z lat 60. i 70. Przeszłość nieodległa, zaledwie pięćdziesiąt lat temu. Prowadzi szlakiem swoich wędrówek z peryferyjnej dzielnicy do lepszego świata w Śródmieściu. Każdy niemal krok, miejsce, każda ulica, zostają ukazane nie w ich pospolitym kształcie topograficznym, o nie! Wszystko tu jest przesycone tym, co autor – i jego koledzy – doświadczyli wtedy. Odkrywa na nowo ówczesną Warszawę, odkrywa na nowo swoich przyjaciół z grupy poetyckiej. Wtedy wydawało się wszystko oczywiste i – podobnie zresztą jak dziś – zwyczajne i banalne, że nie warte zapisania na bieżąco. A jednak – po latach – to, co szare staje się złote. Bezcenne. Więcej: coraz bardziej niezwykłe, wręcz tajemnicze.

Książka bogato ilustrowana zdjęciami przedstawiającymi Warszawę sprzed pięćdziesięciu lat, ze zbiorów autora, wydawcy, a także z Narodowego Archiwum Cyfrowego.

Mirosław Sznajder (ur. 1946) Lata młodości burzliwe. Bez namysłu zabierał się do rozmaitych przedsięwzięć, działań i zawodów. Nie dziw, że zaznał w swoim życiu sporo radości, ale i goryczy. Na rodzimej Ochocie należał do podwórkowej grupy literackiej "Kalmar". W roku 1967, wraz z przyjacielem, powołali do życia poetycką grupę "Stajnia". Potem przyszły studia polonistyczne, publikacje, w tym wiersze, opowiadania (Almanach Iskier) i recenzje w "Nowych Książkach". Autor m.in. Przez Grójecką (Spectrum Press, 2009), Nowelki zbójeckie (E-bookowo, 2010), W Warszawie na Ochocie (Spectrum Press, 2012), Jabłka, nóż i bat (VEDA, 2013), współautor albumów: Powojenna Ochota (VEDA, 2012), Była taka ulica. Marszałkowska na starych pocztówkach (VEDA, 2013).

Chmurki i humorki
Zofia Olek-Redlarska

Nowy tomik poezji *Chmurki i humorki* Zofii Olek-Redlarskiej adresowany jest do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Wiersze są nie tylko subtelną fotografią tego "co w trawie piszczy" ale i wyrazistym zaakcentowaniem zdarzeń w kręgu dziecięcego obcowania ze światem. Wiersze poetki mają oszczędną formę. Są równocześnie bogate pod względem formalnym, tematycznym i aksjologicznym. Poetka stosuje w swojej twórczości takie zabiegi poetyckie jak: paralelizmy, powtórzenia, regularny rytm, a czasem pojawia się też rym. Wiersze budują nastrój spokoju i łagodności. Antologia zawiera 70 poetyckich tekstów. W wielu z nich zaskakuje dziecięca świadomość głębi emocji, piękno uczuć oraz niepokój egzystencjalny.

Wiersze oszczędne, umiejętnie łączące króciutkie opisy zwierząt, ptaków, roślin, dni tygodnia, kolorów i "odcieni" uczuć ludzkich - z nasyconymi nutką humoru zakończeniami - wydają się być poetyckimi miniaturkami. Wrażliwość poetycka autorki antologii wierszy dla dzieci wpisana jest w powtarzalny cykl pór roku.

Tryptyk z trzema sonetami
Katarzyna Citko

"Schodzenie w głąb" – tym tytułem pierwszej części "Tryptyku z trzema sonetami" można scharakteryzować tomik poetycki autorstwa Katarzyny Citko. Wiersze w nim zawarte są bowiem próbą zejścia do wnętrza samego siebie, tam, gdzie człowiek spotyka się z samym sobą, ale także z Bogiem. Opis tego doświadczenia i jego recepcja nastręczać może współczesnemu czytelnikowi pewne trudności. Nie ma dziś mody na poezję metafizyczną. W erze globalnej cywilizacji, rozbuchanego konsumpcjonizmu i gloryfikacji ego do rozmiarów niemalże sakralnych, trudno jest przyjąć do wiadomości, że doświadczenie mistyczne jest nie tylko możliwym, ale wręcz naturalnym sposobem komunikacji człowieka z Transcendencją. Objawienie się Boga w ludzkim życiu traktowane jest zazwyczaj nieufnie, jako domniemane urojenie, a nawet choroba psychiczna. A równocześnie, dzisiejszy nomada, zagubiony w meandrach ponowoczesnego, coraz bardziej niezrozumiałego dla niego świata, tęskni wręcz rozpaczliwie do spotkania z Prawdą, Dobrem i Pięknem, chociaż już nie wie, czym one w ogóle mogłyby być. Tymczasem wiersze Katarzyny Citko wydają się wskazywać, że autorka tę wiedzę posiadła. Być może warto więc poszukać w nich odpowiedzi na wątpliwości i pytania naszego tęskniącego serca.

Domowa księga rodzaju
Łukasz Nicpan

"Domowa księga rodzaju", piąty tomik wierszy Łukasza Nicpana, łączy w sobie – co typowe dla tego poety – dwa przeciwstawne, choć przenikające się spojrzenia: na powszednie, konkretne zdarzenie – choćby ćmę na ścianie, krzak aronii w ogrodzie – z jednoczesnym rozszerzeniem perspektywy, jakby odjazdem kamery – w kosmos, w historię powszechną, historię sztuki lub metafizykę. Te dwie perspektywy wyraża już tytuł tomiku, zestawiający cztery ściany domu z fundamentalną księgą europejskiej cywilizacji.

Tłem najnowszych wierszy Nicpana jest dom na wsi w Puszczy Kampinoskiej, wspólnota małżeńskiego starzenia się, choroba nowotworowa, odchodzenie ze świata kolejnych psich znajd, wspomnienia z dzieciństwa, z domu dziadków w Łodzi, z domu dziadków po mieczu w Radomsku, życiorys ojca, poudarowy paraliż przyjaciela z podwórka. Forma wierszy jest także typowa dla tego autora: wyzwolenie z więzów dogmatycznych poetyk (stąd wiersz wolny obok tonicznego, z rymami, asonansami), odrzucenie awangardowych gorsetów i niemuzycznej, eseistycznej, tyle że wersyfikowanej prozy, dążenie do poetyckiej swobody, przy zachowaniu rygorystycznej precyzji słowa i wyczuleniu na podpowiedzi i wdzięk samego języka, tego ważniejszego z dwóch (tym drugim jest sam poeta) autorów każdego prawdziwego wiersza.

Niech tak zostanie
Zofia Olek-Redlarska

Poezja Zofii Olek-Redlarskiej w subtelnej i artystycznie bogatej formie porusza istotne problemy człowieczego losu, które ten los stanowią: wiarę, prawdę, piękno, wierność i afirmację uczuć. Ta ciekawa poezja dzisiaj, w czasach mediów i zaniku trwałości wszelkich ludzkich więzi, zasługuje na uwagę, lekturę i zapamiętanie. Poetka precyzyjnie, ale i oryginalnie opisuje te zdarzenia, które wyznaczają tajemniczy krąg życia – czas, istnienie, miłość, troskę, ale także afirmuje to wszelkie piękno podarowane przez Stwórcę na określenie człowieka we Wszechświecie. I stąd osobliwe portrety bohaterów samotnych, starych, kalekich, nad którymi Autorka pochyla się z głęboką świadomością czasu, który trwa, ale przecież przemija, zachwyca odwiecznym rytmem natury niczym nie zaburzonym. Dlatego taka obfitość tu przyrody – liści, drzew, krajobrazów.
ks. Jan Twardowski
z recenzji poezji Zofii Olek-Redlarskiej z roku 2004

Zofia Olek-Redlarska urodziła się w 1955 roku w Łodzi, mieszka i pracuje w Białymstoku. Poetka, ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, doktor nauk humanistycznych, pracuje w Zakładzie Pedagogiki Przedszkolnej i Wczesnoszkolnej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Autorka wielu wierszy dla dzieci i dorosłych, licznych artykułów i publikacji naukowych. Strona internetowa autorki: www.redlarska.republika.pl

Podejrzeć wariata. O niszczycielskiej i uzdrowicielskiej mocy sztuki
Anna Maria Grabińska

Niniejsza monografia składa się z dwóch części. Pierwsza, zatytułowana Obłęd. Jednostki wybitne dotknięte chorobą psychiczną – wpływ zaburzeń na proces twórczy, kształt i odbiór dzieła zawiera wykładnię na temat choroby psychicznej, jaką jest schizofrenia. Autorka wyjaśnia współczesne oraz historyczne znaczenie pojęcia "schizofrenia". Opowiada o trudnym życiu i niezwykłej twórczości artystów dotkniętych tą chorobą. Poznajemy Marię Komornicką, Sarah Kane i Wacława Niżyńskiego.

Druga część pracy, zatytułowana Psycho-teatr. Rytuał obłędu. Znaczenie i charakter teatru terapeutycznego w procesie pomocy psychologicznej osobom zdrowym oraz w leczeniu jednostek dotkniętych chorobą psychiczną stanowi próbę wyjaśnienia współczesnego rozumienia procesu arteterapii. Wynikiem pięcioletniej praktyki zawodowej autorki jest wypracowanie narzędzi psycho-teatru, który pozwolił połączyć psychoterapię i aktorstwo dramatyczne w procesie terapii teatrem. W monografii opisany został warsztat psycho-teatru, przeprowadzony wśród różnych grup społecznych. Wielogodzinna praktyka zawodowa pozwoliła na poznanie charakteru pracy z emocjami i namiętnościami, takimi jak gniew, lęk, wzruszenie, trema, zazdrość.

Książkę zamyka wywiad, przeprowadzony z wybitnym specjalistą zajmującym się obrazem klinicznym psychicznych zaburzeń, prof. dr hab. Tadeuszem Nasierowskim.

Anna Maria Grabińska (ur. 1985) — aktorka, badaczka teatru, terapeutka. Absolwentka Warszawskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej w zakresie dziennikarstwa. Tytuł magistra sztuki uzyskała w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych. W Instytucie Psychologii Stosowanej ukończyła psychoterapię. Dysertację doktorską pisze na kierunku literaturoznawstwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Jej dorobek artystyczny to dziesiątki spektakli i koncertów piosenki aktorskiej. Jest aktorką i autorką scenariusza monodramu "Mam na imię Psyche", w którym do tej pory występuje. Prowadzi zajęcia ze studentami, warsztaty i szkolenia, uczestniczy w projektach naukowych. Z osobami osadzonymi w zakładach karnych realizuje autorski trening z zakresu biblioterapii. Prywatnie wielbicielka kabrioletów i zdrowej kuchni, w wolnych chwilach trenuje jogę i CrossFit.